มีเวลา, ในขณะที่ข้ามบ้านโรงภาพยนตร์ในเมืองภายในหนึ่งวันใดจะเสมอจับเหลือบของ hoardings มีชีวิตชีวามากถูกสร้างขึ้นนอกอาคารโรงภาพยนตร์ วาดโดยศิลปินที่ไม่ได้ร้องสำหรับรายได้ไม่พอเพียงนี้รูปแบบที่ไม่ซ้ำกันอย่างน่าทึ่งของศิลปะป๊อปทิ้งเสมอยังคงรู้จักกันน้อยที่สุดและชื่นชมงานศิลปะจาก Sub - Continent
ภาพยนตร์จากนั้นให้ความบันเทิงแก่ประชาชนและป้ายโฆษณาภาพยนตร์ตามถูกทาสีใน fantasized สูงและแฟชั่น idealized; ประณีต depicting เท่าของเครื่องแต่งกายและรูปทรงที่พูดเกินจริงของร่างกายทำให้ชีวิตดูภาพเหมือนจริงและดึงดูดการผู้ชมทั่วไป
Billboard
แต่นี่เป็นยุคที่ของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของปากีสถานเมื่อหลายสิบผลิตภาพยนตร์ในแต่ละปีที่ฉายในโรงภาพยนตร์บรรจุติดขัดในเกือบทุกเมือง นี่เป็นครั้งเมื่อศิลปินเหล่านี้อยู่ในความต้องการมากเป็นมือทาสีป้ายโฆษณาภาพยนตร์ถูกนำมาใช้สำหรับการโฆษณาการฉายของภาพยนตร์
แต่แม้จะมีการเลี่ยงการทำงานอย่างหนักในส่วนของศิลปินที่งานนี้พวกเขาไม่เคยได้รับเงินมากพอและพวกเขาเคยอยู่ในระบบการเงินของต่ำและมีเพิ่งจะสามารถทำให้ปลายทั้งสองพบกัน กลายเป็นงานน้อยลงเนื่องจากการลดลงคงที่ในการผลิตภาพยนตร์เพิ่มขึ้นในสายเคเบิลและเทคโนโลยีการพิมพ์ดิจิตอลควบคู่ไปกับรายได้เล็ก ๆ ศิลปินที่ได้รับจากงานนี้ศิลปะการวาดภาพโรงภาพยนตร์ประสบความเสื่อมทีละน้อยและศิลปินจากการสูญเสียทั้งหมด คนที่ครั้งที่ผลิตชิ้นที่โดดเด่นของงานศิลปะได้ถูกตอนนี้รายได้การทำมาหากินในอาชีพอื่น ๆ และรูปแบบศิลปะของพวกเขา (ที่มักจะยังคงซ่อนอยู่หลังโรงภาพยนตร์หลา) และที่เป็นไปอย่างเคร่งครัดพื้นเมืองทวีปย่อย - ได้หายไปความงดงามและจะไปสู่การสูญพันธุ์ที่สมบูรณ์
สุนทรียศาสตร์ในงานศิลปะป้ายโฆษณา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น